Temples consecrated by Sree Narayana Gurudevan

There are nearly one hundred temples in the name of Gurudevan. But the actual prathishtas made by Gurudevan are only 44. They are 22 Siva temples, 14 Subrahmanya temples, one ganapathi, one Devi, one Bhagavathi, one Sarada, one Lamp, one metal plate with words Sathyam, Dharmam, Daya and Shanthi and two Mirrors.

Siva Prathishtas at Aruvippuram (Neyyattinkara, Trivandrum Dist.), Kolathukara (Trivandrum), Chempazhanthi (Trivandrum), Vakkam deveswaram (Trivandrum), Kayikkara (Trivandrum), Kadaikkavoor Oottuparamb, Anjuthengu, Sivagiri, Siddheswaram, Ayiramthengu, Panavally, Poothotta, Kumbalangi (Ernakulam Dist), Palluruthi, Moothakunnam, Peringottukara (Trichur Dist), Trichur Koorkanchery, Kozhikode, Thalasseri, Kannur, Kudroli (Karnataka State), Erode (Thamizhnad).

Subrahmanyan: Kunnumpara (Trivandrum Dist), Vakkam Velayudhan nada, Vakkam Puthiakav, Erath, Sivagiri, Prakkulam Velikkat (Kollam Dist), Prakkulam Kumaramangalam, Anchalummood, Kumarakam (Kottayam), Idappadi, Poonjar, Chemmanathukara, Cherai (Ernakulam Dist), Kottar (Thamizhnad)

Ganapath : Kottar (Thamizhnad), Devi: Mannanthala (Trivandrum)
Bhagavathy : Kunninezhath (Trivandrum). Sarada : Sivagiri

Lamp: Karamukk (Trichur Dist),
Sathyam Dharmam, Daya Shanthi : Murukkumpuzha (Trivandrum)

Mirror: Kalavankodam (Cherthala, Alleppy Dist),
Ullala (Near Vaikom, Kottayam Dist)

Temples established year wise

1888. Shiva temple established at Aruvippuram, Thiruvananthapuram

1889. Devi Temple dedicated at Mannanthala, Thiruvananthapuram

1892. Temple established at AayiramThengu, Alappad, Kollam

1893. Established Sree Kulathoor Kolathukara Shiva Temple, Thiruvananthapuram

1893. Dedicated Sree Subrahmanya Temple(Sree Dharmashastha Temple), Earathu near Kayikkara Thiruvananthapuram

1895. Bhagavathi temple dedicated at Karunagappalli (near Kunnazathu), kollam

1898. Subrhamaniya temple dedicated at Vazhamuttam, Kunnumpara, Thiruvananthapuram

1904. Subrhamaniya temple dedicated at Thammandi, Kumaramangalam, Erunakulam

1906. Founded a temple at Trichur.

1907 The Sree Bhakthi Samvardhini Yogam, Kannur was constituted with the blessings of Sree Narayana Guru

1907 December/1908 January . Guru laid foundation for Sreekandeswaram temple at Kozhikkode

1908 February. Jaganatha Temple at Thalasserry, kannur dedicated.

1909. Foundation stone laid for temple at Mangalapuram

1912 Kudroli Sri Gokarnatheshwara temple, In mangalore, Karnataka

1912 Sreekandeswaram temple established at Kozhikkode

1914. August, Advaitha Ashramam at Aluva started.

1914 consecrated idol of Lord Shiva at Palluruthy Sree Bhavaneeswara Temple

1914 Ernakulam(Poonurunni-Vytila Road) Sree Narayaneswaram Temple. The temple was raised at the instance of Sree Narayana Guru.
1915. Dedicated Jnanaswara temple at Anchuthengu
1916. Temple at Koorkkancheri, Trichur dedicated.
1916. Dedicated Sundareswara Temple Kannur.
1920 May 15 Dedicated the temple at Karamukku.
1921. Dedicated the Sree Kalakandeshwaram Temple, Murukumpuza, Thiruvananthapuram
1927. June 14, Temple dedicated at Kalavamkodam(Cherthala Thaluk of Alleppey District) with a mirror inscribed with AUM

Some of the other temples built by Sree Narayana Gurudevan are:-

Puthiya Kavu Subrahmanya Temple, Vaikom , Thiruvananthapuram
Vaikom Subrahmanya Temple (Velayudhan Nada), Vaikom , Thiruvananthapuram
Vaikom Deveshwara Temple, (Vaikom Puthan Nada), Vaikom , Thiruvananthapuram
Mannanthala Anandavalleshwaram Temple, Mannanthala, Thiruvananthapuram
Sreekapaleshwara Temple, Anjuthengu, Thiruvananthapuram
Poothotta Sree Narayana Vallabha Temple, Kanayanoor, Erunakulam
Vealikkattu Sree Narayanamangalam Kartikeya Temple, Kollam
Kunninezath Sree Narayana Bhoovaneshwari Temple, Kozhikod, Karunagappalli, Kollam
Sree Narayanamangalam Temple, Moothakunnam, North Paroor, Erunakulam
Sree Kumaramangalam Subrahmanya Temple, Kumarakam, Kottayam
Vezhapra Shaktiparambu Temple, Ramankari, Alappuzha
Sree Ardhanareeshwara Temple, Kumbalangi, Kochi
Sree Pillayar Kovil(Temple), Kottar, Nagarkoil, Tamil Nadu
Sree Gowreeshwara Temple, Cherai, Erunakulam
Sree Sharada Temple, Sivagiri, Varkala, Thiruvananthapuram
Sree Anandabhuteshwaram Temple, Mezhuveli, Kozhanchery, Pathanamthitta
Sree Pottayil Devi Temple, Nadama , Thrupunithura, Erunakulam
Sree Njaneshwara Temple, Puthan Nada, Chirayinkeezhu, Thiruvananthapuram
Sree Mahadevar Temple, Nagambadam, Kottayam
Sree Ardha Nareeshwara Temple, Ootuparambu, Kadakkavoor, Thiruvananthapuram
Sree Maheshwara Temple, Sreenarayanapuram, Koorkenchery, Thrissur
Sree Somasekharam Temple, Tannyam, Peringottukara, Thrissur
Sree Subrahmanya Temple, Nellikkunnu, Kasaragod
Palakkunnu Sree Bhagavati Temple, Uduma, Kasaragod
Sree Narayaneshwaram Subrahmanya Temple, Vaikom, Kottayam
Sree Bhadrachala Subrahmanya Temple, Valappad, Thrissur
Sree Chidambara Temple, Kandassamkadavu, Thrissur
Sree Kandeshwaram Sree Mahadeva Temple, Cherthala, Alappuzha
Sree Kumarapuram Temple, Mangad, Kollam
Manakkal Temple, Chempazanthi, Thiruvananthapuram
Sree Balasubrahmanya Temple, Bharananganam, Meenachil, Kottayam
Aakalpantha Prashobhini Sree Subrahmanya Temple, Poonjar Thekkekar

Sree Brahmapuram (Mathaanam) Temple, Vadayar, ThalayolaParambu, Kottayam
Chernnamangalam Siva Temple, Koduvazhannoor, Pulimath Vazhi, Thiruvananthapuram
Sree Shakteeshwaram Temple, Vayalar, Alappuzha
Ullala Omkareshwara Temple, Thalayazham, Vaikom, Kottayam
Sree Nayinaar Deva Temple, Arumanoor, Neyyattinkara, Thiruvananthapuram
Sree Vishwanatha Temple, Manathala, Gurupadapuri, Chavakad, Thrissur
Vallabhasseril Siva Temple, Alamthuruthi, Thiruvalla, Pathanamthitta
Sree Sankara Narayana Temple, Koovappadi, Cheranellur, Erunakulam
Katiravan Kunnu Sree Balasubrahmanya Swamy Temple, Puthoor, Kollam
Sree Narayana Maheshwara Temple, Pullazhi, Thrissur
Myladum Kunnu Bhajana Madom Subrahmanya Temple,Anappad, Thiruvananthapuram
Kumarapuram Sree Subrahmanya Temple, Maannanam, Kottayam
Sree Ghuhanandapuram Temple, Thekkumbhagam, Chavara, Kollam
Kuppana Sree Velayudhamangala Temple, Kollam
Sree Swamy Madom Temple, Anjuthengu, Thiruvananthapuram
Sree Amruthamkulangara Temple, Kollam
Bhuvaneshwari Temple, Thachankonam, Varkala, Thiruvananthapuram
Sree Chidambaranatha Temple, Oottara, Kanjiramkulam, Thiruvananthapuram
Sree Kalikulangara Temple, Nandyattukunnam, Paravoor, Erunakulam
Sanmargasandayini Sree Anandasayaneshwaram Temple, Kayippuram, Muhamma, Alappuzha
Sree Shaktidhara Temple, Njarakkal, Vaipin, Erunakulam
Sree Narayana Temple, Puliyannur, Meenachil, Kottayam
Sree Narayanapuram Temple, Aashraamam, Kollam
Plavazhikam Devi Temple, Nedunganda, Varkala, Thiruvananthapuram
Shivadarshana Devaswom Temple, Pampadi, Kottayam
Elankavu Sree Bhagavati Temple, Mullakkal, Alappuzha
Sree Ganeshamangalam Temple, Vadanappilli, Thrissur
Sree Suryanarayanapuram Temple, Pampadi, Kottayam
Sree Balasubrahmannya Temple, Kurichikara, Thrissur
Dharmagiri Sree Subrahmanya Swamy Temple, Thruthala, Palakkad
Erected Madam(Guruswamy Mutt) at Kudakkalam, near Thalassery, Kannur
Sri Narayana Velayudhan Kovil, Pilackool, Thalassery, Kannur District

Continue Reading

SREE NARAYANA GURUDEVAN- HIS TEN COMMANDMENTS

1.Be enlightened with education.
2.Be strengthened with organization.
3.Make progress through industry.
4.Don’t speak caste, ask caste and think caste.
5.One caste, one religion and one God for mankind.
6.Whatever be the religion, it is sufficient if it is good for mankind.
7.Whatever be the difference in faith, dress or language, as all humanity belongs to one caste, there is no harm in inter- marriage and inter-dining.
8.Do not make liquor, don’t drink it and don’t sell it.
9.Spend judiciously.
10.Man who knows dharma should work hard for the progress and well being of his neighbour.

Continue Reading

Sree Narayana Guru Milestones

1856 Birth, Vayalvarom House, Chempazhanthy, Trivandrum, Kerala, India
1861-71 Basic education under Chempazhanthy Pillai
1872-77 Stayed in Trivandrum - learned Tamil language and literature
1877-79 Higher education under Kummampally Raman Pillai at Varanapally House
1889 Came back to Chempazhanthy
1881 Started a school at Anchuthengu; Nanu became Nanu Asan
1882-84 Got attracted to Spiritualism but relatives persuade him to marry Kaliamma Started to wander around - visited Maruthuamala and Aruvippuram Death of father - Madanasan
1884-87 Left the home and traveled as a mendicant; spent time in meditation Meeting with Chattabi Swamikal; Yogic practice under Thycadu Ayya Swami
1887 Started to stay at Aruvippuram
1888 Consecration of Sivalinga at Aruvippuram - Great revolution in the life of the Guru
1891 Meeting Kumaru (who later became the greatest Poet Kumaran Asan) at Kayikkara
1893 Conditioning of Aruvippuram Temple affairs
1895 Journey to Bangalore with Kumaran Asan
1898 Formation of Aruvippuram Temple Society: known as Vavoottu Yogam
1899 Installation of Subramanya Idol at Kunnumpara, near Kovalam
1903 Formation of Sree Narayana Dharma Paripalana Yogam (S.N.D.P) in January
1904 Exempted Guru from appearing any Courts First Anniversary of S.N.D.P Yogam with a Women Conference Started a school at Vakkom in February Settled at Sivagiri, Varkala Organized a meeting at Paravoor to discuss about stopping bad customs in society
1905 Started an evening school for Paryas at Vettoor near Varkala

1907 Guru visited Malabar, North Kerala

1908 Reception by Theosophical Society (January) Installation of Sree Jagannatha Temple Idol at Thalaserry, North Kerala (February) Founded Sree Khanteswara Temple, Kozhikod
1909 Traveled to Mangalore. Founded Kudroli Gokarna natha Temple at the request of Billava community

1911 Census Report of Travancore declared Guru as National Saint
1912 Stoppage of 'Kettu Kalyanam' (an unnecessary marriage ceremony) Installation of the idol of Goddess Sharada at Sivagiri (April)
1914 Establishment of Adwaita Ashram at Aluva (August) Karaleeya Nair Society gave a reception at Kottayam
1916 Founded Sanskrit School at Aluva (August) Went to Thiruvannamalai and visited Ramana Maharshi (February) Celebrated 60th birthday Went to Madras accepting Justice Sadasiva Iyer's and Justice Krishnan's invitation
1918 Journey to Ceylon (Sri Lanka) and visited many places there
1920 Installed a 'Lighted Lamp' as the idol in the Karamukku Temple (May 15)
1921 All Kerala Convention of Brotherhood at Aluva (May 15) Installed a slab as idol at Murikkumpuzha Temple with the words: "Sathyam' (Truth), Dharmam (Ethics), Daya (Compassion), Sneham (love)"
1922 Nobel Laureate Poet Rabindranath Tagore visited Guru at Sivagiri
1924 Unexpected demise of Kumaran Asan in a boat accident (January 16) Guru organized The All Religious Conference at Aluva (February) Vaikom Sathyagraha for the rights of the Backward Classes to enter Temples
1925 Visit of Mahatma Gandhi at Sivagiri to meet Guru (March 12) Bodhananda Swami was declared as Guru's successor (September 27) Diwan Watts visits Guru at Sivagiri Laid foundation stone for Brahma Vidyalaya (A school for teaching all religions)
1926 Second journey to Ceylon Demise of Sathyavrida Swami (September 1)
1927 First statue of Guru was unveiled at Thalassery, North Kerala Installed a 'Mirror' as the idol at Kalavancodem (June 14) Sree Narayana Dharma Sangham was registered (January 9)
1928 Nataraja Guru founded Gurukulam at Ootty Attained Maha Samadhi in September

Continue Reading

¬Sree Narayana Guru Devan (ശ്രീ നാരായണ ഗുരു ദേവന്‍) (1855–1928)

Nārāyana Guru was born in August 20, 1856, in the village of Chempazhanthi near Thiruvananthapuram, the son of Madan Asan, a farmer, and Kutti Amma. The boy was dotingly called Nānu. Madan was also a teacher ("Asān") who was learned in Sanskrit and proficient in Astrology and Ayurveda.He had three sisters. As a boy, Nānu would listen to his father with keen interest when he narrated stories from the Ramayana and the Mahabharata to the simple folks of his village. Nānu was initiated into the traditional formal education Ezhuthinirithal by Chempazhanthi Pillai, a local schoolmaster and a village officer. Besides schooling, young Nānu continued to be educated at home, under the guidance of both his father and uncle Krishnan Vaidyan who was a reputed Ayurvedic physician and a Sanskrit scholar, where he was taught the basics of the Tamil and Sanskrit languages and traditional subjects such as Siddharūpam, Bālaprobhodhanam and Amarakośam.

As a child, Nanu was very reticent and was intensely drawn to worship at the local temple. He would criticise his own relatives for social discrimination and the apartheid-like practice of segregating children from, supposedly, lower castes. He preferred solitude and would be found immersed in meditation for hours on end. He showed strong affinity for poetics and reasoning, composing hymns and singing them in praise of God. He lost his mother when he was 15. Nānu spent the most part of his early youth assisting his father in tutoring, and his uncle in the practice of Ayurveda, while devoting the rest of his time for devotional practices at the temples nearby.[4]

[edit] Transformation as master, yogi and seeker of truth
The young Nanu had a keen mind and was sent to a famous scholar, Kummampilli Rāman Pillai Āśān at Karunagapally, a village fifty miles away from his home, at the age of 21. Living as a guest in a prominent family house Varanapally near Kayamkulam, Nānu, along with other students, was taught Sanskrit language and poetry, drama and literary criticism, and logical rhetoric. He studied the Vedas and the Upanishads. He also began teaching in a near-by school. His knowledge earned him the respect of many and he came to be known as "Nanu Asan".

Nanu returned home to spend some time with his father, who was on the death bed. For a short period he ran a village school for the children of his neighbourhood. While continuing his quest for "the ultimate truth", Nānu would often spend time in the confines of temples, writing poems and hymns and lecturing to villagers on philosophy and moral values.

[edit] Married life
Under pressure from his family, Nanu married Kaliamma, the daughter of a traditional village doctor. The marriage was a simple affair with the groom's sisters themselves investing the bride with the 'Thaali' (wedding knot) on his behalf. The bride remained with her parents, since Nanu asan became a wanderer not long after.

[edit] 'Parivrajaka' (A Spiritual Wanderer)
After the demise of his father and wife, Nanu Asan continued his life of a wandering Sanyasin. He became a 'Parivrajaka' (one who wanders from place to place in quest of Truth). It was during one of these days that Nanu met Kunjan Pillai, who later came to be known as Chattampi Swamikal. Kunjan Pillai, who discovered and appreciated Nānu Āśān’s philosophical genius and passion for Yoga, introduced him to Thycaud Ayyavu, a Hatha yogi. Under the Yogi, Nānu Āśān mastered various Yogic practices including Hatha Yoga. The exposure gained from this scholastic experiences had a lasting impact on the later life and philosophy of Nārāyana Guru.

[edit] Enlightenment and its poetic expression
Nānu moved to his hermitage deep inside the hilly forests of Maruthwāmala, where he led an austere life immersed in meditative thought and yoga and subjected himself to extreme sustenance rituals. This phase of solitude lasted for 8 long years. After an unpretentious life of over thirty years abounding in knowledge and harsh experiences, this epoch is considered the culmination of the meditative recluse; the point at which Nārāyana Guru is believed to have attained a state of Enlightenment.

Nārāyana Guru’s later literary and philosophical masterpiece Atmopadeśa Śatakam (one hundred verses of self-instruction, written in Malayalam circa 1897) is considered a fertile poetic expression, encapsulating the Guru’s philosophy of egalitarianism, emanating from the author’s attainment of an experienced state of primordial knowledge and quintessence of the Universe; and his ensuing ability to view the human race, from a dignified and elevated perspective, as nothing but one of a genus, in unqualified equality and without any racial, religious, caste or other discriminations whatsoever.

[edit] Consecration of Siva Lingam at Aruvippuram

Narayana Guru's Tomb at SivagiriLearning from the sacred books and the practice of Yoga did not quench the thirst of Nanu. He continued his wanderings in quest of Truth. By and by, he came to a beautiful place called Aruvippuram. It was a forest area. There were hills around. A gurgling rivulet (of river Neyyar) also flowed there. As more people sought him out for healing or advice, he and his disciples felt the need for a regular temple for worshipping Shiva. At a beautiful spot near the river, he had his followers build a small canopy of coconut leaves and mango leaves over an altar on a rock jutting out in the water. The year was 1888. They improvised lamps with shells and arranged them in rows. They were lighted at dusk and a piper began to play devotional tunes. The whole place was soon filled with pious village folk. Gurudevan, who had been sitting apart and meditating all night, stood at midnight and walked into the river. As thousands watched silently (If silence had music, the atmosphere was filled with it, wrote one correspondent) he descended into the river and then reemerged, holding an idol of Shiva. He stood beneath the canopy with it in his arms for three hours, totally lost in meditation, tears flowing down his cheeks. Finally, at three in the morning, he installed the idol on the pedestal. His action was equivalent of overturning the tables of the money changers, or refusing to give up a seat on the bus. From the beginning of time, so far as anyone knew, only Brahmins had ever installed an idol. Yet when Gurudevan performed the sacred rite it appeared so natural for him to pick up a small rock and install it. To those who questioned the timing of the consecration saying it was not an astrologically auspicious time, he replied: Horoscope is to be cast after the birth of a child, not before. He instructed to place a plaque containing a motto on the temple wall which read as:

Devoid of dividing walls of Caste
Or hatred of rival faith,
We all live here
In Brotherhood,
Such, know this place to be!
This Model Foundation!
A new phase began in the Guru's life in 1904. He decided to give up his wandering life and settle down in a place to continue his Sadhana (spiritual practice). He chose Sivagiri, twenty miles north of Thiruvananthapuram. Goddess 'Amba' became his deity of worship.

Next, he started a Sanskrit school in Varkala. Poor boys and orphans were taken under his care. They were given education regardless of caste distinctions. Temples were built at different places - Thrissur, Kannur, Anjuthengu, Tellicherry, Calicut, Mangalore. A temple was built for Sharada Devi in 1912, at Sivagiri. Worship at such temples helped reduce to a large extent superstitious beliefs and practices.

One of the temples built in Thrissur is the Sri Narayana Temple at Koorkenchery. The temple has a school in its compound named Sri Narayana School. The School encourages students' talents by organising talent competitions. These competitions, regularly held every year, have been a platform for youngsters to stand up and recognise their talents.

In 1913, he founded the Advaita Ashram at Aluva. This was an important event in his spiritual quest. This Ashram was dedicated to a great principle - Om Sahodaryam Sarvatra (all men are equal in the eyes of God). This became the motto of the new Ashram.

When Nārāyana Guru attained the age of sixty, his birth day was observed throughout the west-coast from Mangalore to Sri Lanka. Between 1918 and 1923 he visited Sri Lanka many times. In 1921, a Conference of Universal Brotherhood was held at Aluva. Again in 1924, a conference of all religions was held there. Guru stressed the need for a Brahma Vidyalaya for a comparative study of different religious faiths.

Sree Nārāyana Guru had many followers and disciples. Nataraja Guru, a notable disciple of Sree Nārāyana Guru, introduced Guru's visions and ideals to the western world. He established Narayana Gurukulam in 1923 in the Nilgiri Hills with the blessings of Nārāyana Guru.

[edit] Om Sahodaryam Sarvatra (The Brotherhood of All)
In 1913, the Guru founded an Ashram at Aluva. It was called the Advaita Ashram. This was an important event in the life of the Guru. The Ashram was dedicated to a great principle - Om Sahodaryam Sarvatra (all human beings are equal in the eyes of God). In 1921, a Conference of Universal Brotherhood was held at Alwaye. Again in 1924, a conference of all religions was held there. The Guru stressed the need for a Brahma Vidyalayam for the comparative study of various religious faiths. An institution called Narayana Gurukulam was established in the Nilgiri Hills, Tamil Nadu by Bodhananda Swamikal and later handed over to Nataraja Guru.

[edit] Final Ceylon Journey
Gurudevan visited Ceylon again in 1926. He had some moving experiences while travelling in Tamil Nadu in connection with his journey to Ceylon. While he was in Sree Ganapathi temple in heavy rain he said, "If there is anyone writing my biography, these experiences should not be missed, they should be recorded."After that journey to Ceylon, Gurudevan did not want to return. He went back only after repeated requests of his disciples and devotees.

[edit] Message to Sree Narayana Dharma Paripalana (SNDP) Yogam
In a message to the SNDP Yogam in 1926 Gurudevan declared, No community can make progress except through organization. He further said in that message, The name Ezhava does not denote a caste or a religion and he made temple rights to everyone. Therefore people can be admitted to this organization without paying heed to differences of caste.

On June 14, 1927 Sree Narayana Guru consecrated a mirror - with the message "Om shanti" written on the surface - in a temple in Kalavankode. The prathishta of the mirror is symbolic in that Advaita philosophers interpret the mirror as the visible symbol of the unity of the Finite and the Infinite. That was the last prathishta that the Guru would do. Schools rather than temples are to be preferred, he exhorted in a dramatic shift of focus. Gurudevan participated in the anniversary of the SNDP Yogam held at Palluruthi in 1927. It was a splendid meeting which demonstrated the sincere, devout faith of the people in Gurudevan. T. K. Madhavan was one of the chief architects of this meeting. In 1928 Gurudevan took part in the special meeting of the SNDP Yogam at Kottayam and gave away registration certificates to the branch organizations.

Even though Guru started SNDP as a forum to lead the activities for social equality and caste less society, eventually SNDP turned out to be a forum of Ezhava caste, which is a contradiction to Guru's vision. Various factions in the SNDP Yogam accuse others of financial irregularities and corruption [5][6]. There are allegations that liquor barons are controlling the SNDP Yogam [7].It is an irony that today SNDP Yogam represents exactly those things/ideas which Guru opposed.

[edit] Sivagiri pilgrimage
Sivagiri pilgrimage was conceived by Vallabhasseri Govindan Vaidyar and T K Kittan Writer. It was duly approved by Gurudevan on January, 1928. The setting was SNDP's Nagambadam Shiva temple. It was 3 pm and Gurudevan was resting under a mango tree when the two presented the concept of Sivagiri pilgrimage. Before giving its his blessings he set out the goals of such a pilgrimage. He said: "Let the pilgrims congregate at the beginning of the European New Year. It should be Dhanu 16-17 in Malayalam calendar. Let the pilgrims observe 10 days'self-purification according to Sri Buddha's principles of five purities (pancha dharma) - body, food, mind, word, deed.

He ruled that pilgrims could wear yellow clothes - the colour of the garments Sri Buddha wore. Let no one purchase yellow silk because we have recommended yellow garments. Not even new clothes are required on the pilgrimage. A pilgrim can dip a white garment in turmeric water and wear after drying. The pilgrimage should be conducted with simplicity and preferably be accompanied by the chanting of hymns. There should be no shouting and pilgrims should scrupulously avoid trappings of ostentation.

To Govindan Vaidyar and Kitten Writer, Gurudevan counted on his fingers the goals of the pilgrimage, explaining how to achieve them. The goals were the promotion of

1. Education
2. Cleanliness
3. Devotion to God
4. Organisation
5. Agriculture
6. Trade
7. Handicrafts
8. Technical training
He advised them to organise a series of lectures on the themes with experts conducting them. The lectures should be listened to attentively. More important, the principles should be put into practice. Success must accompany efforts. Only then will the country and the people benefit. this must be the core purpose of Sivagiri pilgrimage.

The Palluruthi event in 1927 was the last anniversary of the Yogam which Gurudevan attended. It was also the last public function Gurudevan attended.

Gurudevan went to Vellur Mutt at Vaikom to rest. There he was taken ill. He went to Alwaye and later to Trichur for treatment. Dr. Krishnan took Gurudevan to Palghat. From there Gurudevan travelled to Madras for treatment.

[edit] Death
Guru became seriously ill in September 1928. He remained bedridden for some time. Devotees came in large numbers to have a glimpse. The same year, Gurudevan's birthday was celebrated in many places, mostly in Kerala, Madras, Mangalore, Srilanka and Europe. On 20 September, Guru died.


Commemorative coins issued by the Reserve Bank of India in 2006 on the occasion of the 150th birth anniversary of Nārāyana Guru. Click on picture for enlarged view.[edit] Nārāyana Guru’s philosophy
Hailing from the land of Adi Shankara, Sree Nārāyana Guru was a great proponent and re-evaluator of Advaita Vedanta. Guru’s philosophy, which is fundamentally of Advaitic and non-dual wisdom in principles, further extended Advaitic concepts into practical modes of self-realisation through spiritual education, compassion and peaceful co-existence of humanity, whilst promoting social equality and universal brotherhood. His philosophy strongly denounced discrimination in the name of caste or religion, and emphasised focusing on education and private enterprise for the ongoing upliftment of the quality of life. Guru’s philosophy emphasised the consistency between true existence of the "common reality" on Earth and one Divine behind the creation and sustenance of the Universe.

Guru’s philosophy is exemplified in his mystical writings that are truly interchanging warps and wefts of ethics, logic, aesthetics and metaphysics woven into masterpieces of silken rich poetry. Guru’s literary works in Malayalam, Sanskrit and Tamil are of a conceptual and aesthetic quality at par with the Upanishads.

At the time of its conception, Nārāyana Guru’s philosophy was in many respects ahead of its time and focused on a futuristic world order that could be shaped from his philosophical connotations that are underlain with transcendental aesthetics and logic embodied in knowledge and pure reason. Most of the serious scholars of Nārāyana Guru’s philosophy have been from generations beyond his lifetime; and this list keeps growing.

[edit] Tolerance toward others

A message sent by Nārāyana Guru to Sahodarasangham during their annual conference - May 15, 1921Guru had followers from all walks of life. Some of these were atheists. An Advaithin to the core, he did not differentiate people on the basis of their relegion, caste, colour or beliefs. He was tolerant toward all philosophies that stood for the progress of mankind.

To avoid the attempts made by a section of his followers to identify him with the community he was born into, Nārāyana Guru was forced to state explicitly that he did not belong to any particular caste or religion. Through a message he sent in the year 1916, he proclaimed : It is years since I left castes and religions. Yet some people think that I belong to their caste. That is not correct. I do not belong to any particular caste or religion.

[edit] The Guru's influence on other social thinkers
Concerning the caste system, Gandhi said the following to Nārāyana Guru: "The caste-Hindus and the low caste-Hindus are both the sons of Hinduism. The caste-Hindu is the elder brother who shoulders responsibility, and he therefore exercises certain privileges. The low caste-Hindu is his younger brother who is to be cared for. If the elder brother turns out to be somewhat rough and aggressive that should not make the younger brother a runaway from his mother Hinduism."[8] Nārāyana Guru, however, disagreed, and voiced his tolerance for those who converted to other religions, with the argument that one should follow what one truly believes in. He also questioned the logic of Gandhi's argument, arguing that caste in India was a socio-economic issue.

[edit] Guru's Famous Teachings
One Jati(Caste) One Religion, One God for Man
All are of one Self-fraternity Such being the dictum to avow,In such a light how can we take life And devoid of least pity go on to eat
Whichever the religion It suffices If it makes a better man.
Ask not, Say not Think not caste
Acts that one performs For one's own sake Should also aim for the good Of other men
Love of others is my happiness, Love that is mine is happiness for others. And so, truly, deeds that benefit a man Must be a cause for other's happiness too.
Grace, Love, Mercy -all the three - Stand for one same reality- Life's Star. He who loves is who really lives.
Whatever may be the difference in men's creed, dress, language etc. because they all belong to the same kind of creation, there is no harm at all in their dining together or having marital relation withone another.
Liquor is poison Make it not Sell it not Drink it not.
Devoid of dividing walls Of caste or race Or hatred of rival faith We all live here In Brotherhood
Progress through education. Strengthen through organisation.
[edit] Public acceptance, honours and veneration

The first Jnana Vigraham of Narayana GuruSince his lifetime Nārāyana Guru has been conferred formal recognitions and honours by the State, intelligentsia and society. In 1901 the State Census Manual of Travancore recorded Sree Nārāyana as a revered "Guru" and an erudite Sanskrit scholar. A sharp drop in the statistics of the commission of crime was also attributed to the correcting and moralizing influence of Nārāyana Guru on the society. In 1904 the then Maharajah of Travancore exempted Nārāyana Guru from personal appearances in court, an honour recognizing the Guru as a distinguished living personality.


Malayala Manorama cover spread on 31 December 1999 naming Nārāyana Guru as 'Malayalee of the Century'The first statue of the Guru was conceived by Moorkoth Kumaran and sculpted by an Italian sculptor Prof. Tavaroli whilst the Guru was still alive. The bronze statue, which took 14 months to complete, was installed at the Jaggannaatha temple at Thalassery and unveiled on 13 March 1927, after the consecration of the statue by Bodhananda Swamikal, the disciple and then spiritual successor-designate to Nārāyana Guru.

On the Guru's Mahasamadhi (passing away), the famed Jnanapith award winner poet Mahakavi G. Sankara Kurup paid tribute to Nārāyana Guru by writing a Malayalam verse venerating the Guru as The Second Buddha. Sree Nārāyana Guru's legacy continues to be revered at esteemed levels within social, intellectual and spiritually organised communities worldwide.


The Stamp published by Sri Lankan GovernmentAll across the State of Kerala, and outside of the State, hundreds of small chapel-like Guru Mandirams are devoted to the reverence and worship of Sree Nārāyana Guru. Most recently, a distinctively styled iconographic statue of Nārāyana Guru named the Jnana Vigraham was conceived and created by a team of artists, as a suggestive model for the future, to improve the aesthetic quality of statues of Nārāyana Guru kept in homes and placed in Guru Mandirams worldwide.

At the turn of the 21st Century, Sree Nārāyana Guru was named as The Malayalee of the Century by Kerala's leading daily Malayala Manorama. The full cover-page spread of the newspaper was dedicated to Nārāyana Guru in its last issue of the Century on 31 December 1999. So also Nārāyana Guru was featured first among the "100 great lives" nominated by Malayala Manorama on the occasion of Malayala Manorama's centenary celebrations in the year 1988.

[edit] Saint Disciples Of Guru
Sree Bodhananda Swamikal
Sad Guru Shivalingadasa Swamikal
Satyavrata Swamikal
Chaitanya Swamikal
Nataraja Guru
Swamy Ananda Theerthan
Swamy Dharma Theerthan
Swamy Ernest Kerk
Govindhananda Swami
Dharma Thirthar Swami
Atmananda swami
Sankarananda Swami
Sreenarayana Theerthar
[edit] Works
[edit] In Malayalam
1.Swanubavageethi
2.Atmopadesa Śatakam
3.Advaitha Deepika
4.Arivu
5.Daiva Dasakam Play Now
6.Jeevakarunya Panchakam
7.Anukamba Dasakam
8.Jathi Nirnayam
9.Jathi Lakshanam
10.Chijanda Chinthakam
11.Daiva Chintanam - 1 & 2
12.Athma Vilasam
13.Shiva Satakam
[edit] In Sanskrit
1.Darsana Mala
2.Brahmavidya Panchakam
3.Nirvruthi Panchakam
4.Slokathrayi
5.Vedantha Suthram
6.Homa Manthram
7.Municharya Panchakam
8.Asramam
9.Dharmam
10.Charama Slokangal
11.Homa Mantram
12.Chidambarashtakam
13.Guhashtakam
14.Bhadrakaliashtakam
15.Vinayaka Ashtakam
16.Sree Vasudeva Ashtakam
17.Genani Navamanjari
[edit] In Tamil
1.Thevarappathinkangal
[edit] Translations
1.Thirukural
2.Isavasyo Upanishad
3.Ozhivil Odukkam
His knowledge earned him the respect of many and he came to be Known as "Nanu ashan"

Continue Reading

Read Sree Narayana Gurudev Full Poems

Read Sree Narayana Gurudev Full Poems. You can Download All Sree Narayana Gurudev Poems (Gurudeva Krithikal) form this blog. Go link in this blog

Continue Reading

ജീവകാരുണ്യപഞ്ചകം

എല്ലാവരുമാത്മസഹോദരെ -
ന്നല്ലേ പറയേണ്ടതിതോര്‍ക്കുകില്‍ നാം
കൊല്ലുന്നതുമെങ്ങനെ ജീവികളെ -
ത്തെല്ലും കൃപയറ്റു ഭുജിക്കയെന്നതും.

കൊല്ലാവ്രതമുത്തമമാമതിലും
തിന്നാവ്രതമെത്രയുമുത്തമമാം
എല്ലാമതസാരവുമോര്‍ക്കിലിതെ -
ന്നലെ പറയേണ്ടത് ധാര്‍മികരെ!

കൊല്ലുന്നതു തങ്കല്‍ വരില്‍ പ്രിയമാ -
മല്ലീവിധിയാര്‍ക്കു ഹിതപ്രദമാം?
ചൊല്ലേണ്ടതു ധര്‍മ്യമിതാരിലുമൊ -
ത്തല്ല മരുവേണ്ടതു സൂരികളെ!

കൊല്ലുന്നവനില്ല ഭുജിപ്പതിനാ -
ളില്ലെങ്കിലശിക്കുകതന്നെ ദൃഢം
കൊല്ലിക്കുകകൊണ്ടു ഭുജിക്കുകയാം
കൊല്ലുന്നതില്‍നിന്നുമുരത്തൊരഘം.

കൊല്ലായ്കയിലിവന്‍ ഗുണമുള്ള പുമാ -
നല്ലായ്കില്‍ മൃഗത്തോടു തുല്യനവന്‍
കൊല്ലുന്നവനില്ല ശരണ്യത മ -
റ്റെല്ലാവക നന്മയുമാര്‍ന്നിടിലും.

വ്യാഖ്യാനം

ആത്മസത്യം കണ്ടെത്തുക എന്ന ജീവിതപരമലക്ഷ്യം നേടാന്‍ അനുപേക്ഷണീയമായ ഗുണമാണ് ജീവകാരുണ്യം അഥവാ അഹിംസ. മറ്റു ജീവജാലങ്ങളില്‍ ഒരു തരത്തിലുമുള്ള ദ്രോഹചിന്ത പുലര്‍ത്താതെ സമഭാവന ശീലിക്കുകയാണ് സത്യാന്വേഷണ സാധന. അഹിംസ അഥവാ ജീവകാരുണ്യം മനുഷ്യന്‍ അവശ്യം അംഗീകരിക്കേണ്ട ഗുണമാണെന്ന് പ്രതിപാദിക്കുന്ന കൃതിയാണ് ‘ജീവകാരുണ്യപഞ്ചകം’.

1. പരമസത്യമായ ആത്മാവിന്‍റെ രൂപഭേദങ്ങളാണ് ഇക്കാണുന്നവയെല്ലാം. അതിനാല്‍ അവ പരസ്പരം സഹോദരങ്ങളാണ്. ഇക്കാര്യം ചിന്തച്ചാല്‍ മനുഷ്യര്‍ എങ്ങനെ മറ്റു ജീവികളെ കൊല്ലും? അല്‍പ്പംപോലും കാരുണ്യമില്ലാതെ മറ്റു ജീവികളുടെ മാംസം എങ്ങനെ ഭക്ഷിക്കും? മറ്റു ജീവികളെ കൊല്ലുകയും ഭുജിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് ഭേദചിന്തയെയും അഹങ്കാരത്തെയും വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുകയും സത്യദര്‍ശനത്തില്‍ നിന്നും അകറ്റുകയും ചെയ്യുന്നു.

2. ആത്മസാക്ഷാത്കാരത്തിനുതകുന്ന ധര്‍മങ്ങളില്‍ വച്ചേറ്റവും വലുതാണ്‌ അഹിംസ. പരദ്രോഹചിന്തയില്ലായ്മയാണ് അഹിംസയുടെ ആന്തരരൂപം. ഞാന്‍ വേറെ, നീ വേറെ എന്ന ചിന്തയില്‍ നിന്നാണ് ഭയവും ദ്രോഹചിന്തയും ആരംഭിക്കുന്നത്. ഭേദചിന്തയും ദ്രോഹചിന്തയും മാറ്റി സമഭാവനയോടെ ജീവിക്കാന്‍ ദൃഢനിശ്ചയം ചെയ്തയാള്‍ സ്വധര്‍മ്മനിര്‍വഹണത്തിനായി ചിലപ്പോള്‍ ശാരീരികമായി ഹിംസിച്ചാലും അത് ഹിംസയാകുന്നില്ല. സ്വാര്‍ത്ഥലാഭത്തിനായി ദ്രോഹചിന്തയോടെ ഒരു ജീവിയേയും ശാരീരികമായി ഉപദ്രവിക്കാതിരികുന്നിടത്താണ് അഹിംസ ആരംഭിക്കുന്നത്. പരദ്രോഹചിന്ത വെടിഞ്ഞു എല്ലാം ഒന്നെന്നുകാണുന്ന അഹിംസയാണ് എല്ലാ മതങ്ങളും ഉദ്ഘോഷിക്കുന്നത്.

3. ഹിംസയില്‍ കൊല്ലപ്പെടുന്നവന്‍ താനാണെങ്കില്‍ അതിഷ്ടമായിരിക്കുമോ? ഹിംസ തുടങ്ങിയ ക്രൂരതകള്‍ ആരുടേയും കുത്തകയല്ല. വിധി എപ്പോഴും ഒരുവന്‍റെ ഹിതം തന്നെ അനുസരിക്കുമെന്ന് കരുതരുത്. കൊല്ലുന്നവന്‍ ഏത് നിമിഷവും കൊല്ലപ്പെടാവുന്നവനായി മാറാവുന്നതേയുള്ളൂ. അചഞ്ചലമായ പ്രകൃതിനിയമം തെറ്റുകയില്ല. സത്യാനുഭവത്തിനു വഴി തെളിക്കുന്ന ഈ ധര്‍മനിയമമാണ് അറിവുള്ളവര്‍ എല്ലാവര്‍ക്കും ഉപദേശിക്കേണ്ടത്, അതനുസരിച്ച് ജീവിക്കുകയും വേണം.

4. തിന്നാന്‍ ആളില്ലെന്ന് വന്നാല്‍ കൊല്ലാനും ആളുണ്ടാവില്ല എന്ന്‍ തീര്‍ച്ചയാണ്. അപ്പോള്‍ തിന്നുന്നത്‌ തന്നെയാണ് വലിയ ഹിംസ. കൊല്ലുന്നതിനു മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് പ്രേരണ നല്‍കുന്നതുകൊണ്ട് കൊല്ലുന്നതിനേക്കാള്‍ വലിയ പാപവും തിന്നുന്നത്‌ തന്നെയാണ്.

5. മറ്റു ജീവികളെ ഹിംസിക്കാതിരിക്കുന്ന മനുഷ്യനാണ് വിവേകമുള്ളവന്‍. കൊല്ലുന്ന അവിവേകിയും മൃഗവും തമ്മില്‍ ഒരു ഭേദവുമില്ല. കൊല്ലുന്നവന് മറ്റെല്ലാ നന്മകളുമുണ്ടെങ്കില്‍പോലും ഒരിടത്തും അഭയം ലഭിക്കുന്നതല്ല.

അതുകൊണ്ട് ഒരു സത്യാന്വേഷി കൊല്ലലും തിന്നലും ദൃഢമായി ഉപേക്ഷിക്കണം എന്ന് ശ്രീ നാരായണസ്വാമി ഉപദേശിക്കുന്നു.

ശുഭം.

Continue Reading

വിനായകാഷ്ടകം

നമദ്ദേവവൃന്ദം ലസദ്വേദകന്ദം
ശിരഃശ്രീമദിന്ദും ശ്രിതശ്രീമുകുന്ദം
ബൃഹച്ചാരുതുന്ദം സ്‌തുതശ്രീസനന്ദം
ജടാഹീന്ദ്രകുന്ദം ഭജേഭീഷ്ടസന്ദം.

കിലദ്ദേവഗോത്രം കനദ്ധേമഗാത്രം
സദാനന്ദമാത്രം മഹാഭക്തമിത്രം
ശരച്ചന്ദ്രവക്ത്രം ത്രയീപൂതപാത്രം
സമസ്‌താര്‍ത്തിദാത്രം ഭജേ ശക്തിപുത്രം.

ഗളദ്ദാനമാലം ചലദ്‌ഭോഗിമാലം
ഗളാമ്ഭോദകാലം സദാ ദാനശീലം
സുരാരാതികാലം മഹേശാത്മബാലം
ലസത്പുണ്ഡ്രഫാലം ഭജേ ലോകമൂലം.

ഉരസ്‌താരഹാരം ശരച്ചന്ദ്രഹീരം
സുരശ്രീവിചാരം ഹൃതാര്‍ത്താരിഭാരം
കടേ ദാനപൂരം ജടാഭോഗിപൂരം
കലാബിന്ദുതാരം ഭജേ ശൈവവീരം.

കരാരൂഢമോക്ഷം വിപദ്‌ഭങ്‌ഗദക്ഷം
ചലത്സാരസാക്ഷം പരാശക്തിപക്ഷം
ശ്രിതാമര്‍ത്ത്യവൃക്ഷം സുരാരിദ്രുതക്ഷം
പരാനന്ദപക്ഷം ഭജേ ശ്രീശിവാക്ഷം.

സദാശം സുരേശം സദാ പാതുമീശം
നിദാനോദ്ഭവം ശാങ്കരപ്രേമകോശം
ധൃതശ്രീനിശേശം ലസദ്ദന്തകോശം
ചലച്ചൂലപാശം ഭജേ കൃത്തപാശം.

തതാനേകസന്തം സദാ ദാനവന്തം
ബുധശ്രീകരന്തം ഗജാസ്യം വിഭാന്തം
കരാത്മീയദന്തം ത്രിലോകകൈകവൃന്തം
സുമന്ദം പരന്തം ഭജേഹം ഭവന്തം.

ശിവപ്രേമപിണ്‌ഡം പരം സ്വര്‍ണ്ണവര്‍ണ്ണം
ലസദ്ദന്തഖണ്‌ഡം സദാനന്ദപൂര്‍ണ്ണം
വിവര്‍ണ്ണപ്രഭാസ്യം ധൃതസ്വര്‍ണ്ണഭാണ്‌ഡം
ചലശാരുശുണ്‌ഡം ഭജേ ദന്തിതുണ്ഡം.

Continue Reading

ശ്രീവാസുദേവാഷ്ടകം

ശ്രീവാസുദേവ, സരസീരുഹപാഞ്ചജന്യ-
കൗമോദകീഭയനിവാരണചക്രപാണേ,
ശ്രീവത്സവത്സ, സകലാമയമൂലനാശിന്‍,
ശ്രീഭുപതേ, ഹര ഹരേ, സകലാമയം, മേ.

ഗോവിന്ദ, ഗോപസുത, ഗോഗണപാലലോല,
ഗോപീജനാങ്‍ഗകമനീയനിജാങ്ഗസങ്ഗ
ഗോദേവിവല്ലഭ, മഹേശ്വരമുഖ്യവന്ദ്യ,
ശ്രീഭുപതേ, ഹര ഹരേ, സകലാമയം, മേ.

നീലാളികേശപരിഭുഷിതബര്‍ഹിബര്‍ഹ,
കാളാംബുദദ്യുതികളായകളേബരാഭ,
വീര, സ്വഭക്തജനവത്സല, നീരജാക്ഷ,
ശ്രീഭുപതേ, ഹര ഹരേ, സകലാമയം മേ.

ആനന്ദരൂപ, ജനകാനകപൂര്‍വവദുന്ദു-
ഭ്യാനന്ദസാഗരസുധാകരസൗകുമാര്യ,
മാനാപമാനസമമാന സരാജഹംസ,
ശ്രീഭുപതേ, ഹര ഹരേ, സകലാമയം മേ.

മഞ്ജരീരമഞ്ജുമണിശിഞ്ജിതപാദപദ്‍മ,
കഞ്ജായതാക്ഷ, കരുണാകര, കഞ്ജനാഭ,
സഞ്ജീവനൗഷധസുധാമയ, സാധുരമ്യ,
ശ്രീഭുപതേ, ഹര ഹരേ, സകലാമയം മേ.

കംസാസുരദ്വിരദകേസരിവീര, ഘോര
വൈരാകരാമയവിരോധകരാജ, ശൗരേ,
ഹംസാദിരമ്യസരസീരുഹപാദമൂല,
ശ്രീഭുപതേ, ഹര ഹരേ, സകലാമയം മേ.

സംസാരസങ്കടവിശങ്കടകങ്കടായ
സര്‍വാര്‍ഥദായ സദയായ സനാതനായ
സച്ചിന്മയായ ഭവതേ സതതം നമോസ്‍തു
ശ്രീഭുപതേ, ഹര ഹരേ, സകലാമയം മേ

ഭക്തപ്രിയായ ഭവശോകവിനാശനായ
മുക്തിപ്രദായ മുനിവൃന്ദനിഷേവിതായ
നക്തിന്ദിവം ഭഗവതേ നതിരസ്മദീയാ
ശ്രീഭുപതേ, ഹര ഹരേ, സകലാമയം മേ.

Continue Reading

ധര്‍മ്മ ഏവ പരം ദൈവം

ധര്‍മ്മ ഏവ പരം ദൈവം
ധര്‍മ്മ ഏവ മഹാധനം
ധര്‍മ്മസ്സര്‍വ്വത്ര വിജയീ
ഭവതു ശ്രേയസേ നൃണാം

ഈ ശ്ലോകം വിഷ്ണ്വാഷ്ടകം കഴിഞ്ഞ് ‘ഇതും ഗുരുസ്വാമി അവര്‍കള്‍ എഴുതിയതാകുന്നു’ എന്നാ കുറിപ്പോടെ ശിവലിംഗദാസ സ്വാമികളുടെ നോട്ടുബുക്കില്‍ ചെര്‍ത്തിരുന്നതാണ്.

വ്യാഖ്യാനം – പ്രൊഫ. ജി. ബാലകൃഷ്ണന്‍ നായര്‍

ധര്‍മഃ ഏവ – ധര്‍മം തന്നെയാണ്; പരം – പ്രപഞ്ചത്തിനാദികാരണമായ; ദൈവം-പരബ്രഹ്മം; ധര്‍മഃ ഏവ – ധര്‍മം തന്നെയാണ്; മഹാധനം-ഏറ്റവും വലിയ സമ്പത്ത്; ധര്‍മഃ സര്‍വത്ര – ധര്‍മം എല്ലായിടത്തും; വിജയീ-വിജയം കൈവരിക്കുന്നു; നൃണാം ശ്രേയസേ – അങ്ങനെയുള്ള ധര്‍മം മനുഷ്യര്‍ക്ക്‌ മോക്ഷത്തിനായി; ഭവതുഃ – ഉപകരിക്കുമാറാകട്ടെ.

ധര്‍മം തന്നെയാണ് പ്രപഞ്ചത്തിനാദികാരണമായ പരബ്രഹ്മം. ധര്‍മം തന്നെയാണ് ഏറ്റവും വലിയ സമ്പത്ത്. ധര്‍മം എല്ലായിടത്തും വിജയം കൈവരിക്കുന്നു. അങ്ങനെയുള്ള ധര്‍മം മനുഷ്യര്‍ക്ക്‌ മോക്ഷത്തിനായി ഉപകരിക്കുമാറാകട്ടെ.

ധര്‍മ ഏവ പരം ദൈവം
നിലനില്‍പ്പിന്റെ ഭാഗങ്ങളായി കര്‍മം, ബ്രഹ്മം ഇങ്ങനെ രണ്ടെണ്ണമേ പ്രാഥമിക അന്വേഷണത്തില്‍ തന്നെ വേര്‍തിരിയുന്നുള്ളൂ. കര്‍മത്തിന്റെ വിവിധ രൂപങ്ങളാണ് പ്രപഞ്ചം.ഈ കര്‍മത്തിനധിഷ്ഠാനമാണ് ബ്രഹ്മം. ഇങ്ങനെയിരിക്കെ എന്താണ് ധര്‍മം? സത്യമറിയാതെ കുഴങ്ങുന്ന വലിയ ചിന്തകന്മാര്‍ക്കുപോലും വ്യക്തമായ ഒരു നിര്‍വചനം കൊടുക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. സത്യനിഷ്ഠനായ ഗുരുദേവനാകട്ടെ ഇവിടെ ആദ്യത്തെ വരിയില്‍ത്തന്നെ ധര്‍മത്തിന് വ്യക്തമായ നിര്‍വചനം നല്‍കിയിരിക്കുന്നു. പ്രപഞ്ചത്തിനാദികാരണമായ പരബ്രഹ്മം തന്നെയാണ് ധര്‍മം. ധരിക്കുന്നത് ‘ധര്‍മം’ എന്നാണല്ലോ ധര്‍മ പദത്തിനര്‍ത്ഥം. കര്‍മരൂപേണ കാണപ്പെടുന്ന പ്രപഞ്ചത്തെ ധരിക്കുന്നത് ബ്രഹ്മമാണെന്നു വേദാന്തശാസ്ത്രത്തിനു തെളിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

സദാചാരങ്ങളാണ് ധര്‍മമെന്നു പ്രസിദ്ധിയുണ്ടല്ലോ, അതോ? അതോ, സത്ത് ബ്രഹ്മസ്വരൂപമാണല്ലോ. ബ്രഹ്മം ധര്‍മമായതുകൊണ്ട് ബ്രഹ്മത്തോടടുപ്പിക്കുന്ന കര്‍മത്തെയും ധര്‍മമെന്നു ലാക്ഷണികമായി പറയാം. സത്തിനോടടുപ്പിക്കുന്ന കര്‍മമാണ് സദാചാരം. സത്യത്തില്‍നിന്നും അകറ്റികളയുന്ന കര്‍മം അധര്‍മവും. അപ്പോള്‍ ഭേദചിന്തയകറ്റി ഏകത്വത്തെ ഉറപ്പിക്കാന്‍ സഹായിക്കുന്ന ഏതു കര്‍മവും ധര്‍മമാണ്. ദാനാദികര്‍മങ്ങള്‍പോലും ഭേദചിന്തയ്ക്കും അഹങ്കാരത്തിനും ശക്തികൂട്ടി സത്യത്തില്‍ നിന്നും അകറ്റുന്നതായാല്‍ അത് അധര്‍മമാണെന്ന് ഓര്‍ക്കേണ്ടതാണ്.

ധര്‍മ ക്ഷേത്രമാണ് പ്രപഞ്ചം. പരമാത്മാവിന്റെ ശരീരമാണ് പ്രപഞ്ചമെന്നര്‍ത്ഥം. ഭഗവദ്‌ഗീത തുടങ്ങുമ്പോള്‍ തന്നെ പ്രയോഗിച്ചിട്ടുള്ള ‘ധര്‍മക്ഷേത്ര’ പദം ഈ നിലയില്‍ താല്പര്യ നിര്‍ണ്ണയം ചെയ്യപ്പെടേണ്ടതാണ്. ധര്‍മത്തിന് ഗ്ലാനി വരുമ്പോഴും അധര്‍മത്തിന് അഭ്യു‍ത്ഥാനം സംഭവിക്കുമ്പോഴും താന്‍ അവതരിക്കുമെന്നും ഭഗവാന്‍ പ്രഖ്യാപിക്കുന്നതും ഈ പശ്ചാത്തലത്തില്‍ ധരിക്കേണ്ടതാണ്. അദ്വൈതബോധത്തിന് മങ്ങല്‍തട്ടി ദ്വൈതബോധത്തിന് ശക്തി കൂടുമ്പോള്‍ ഈശ്വരബുദ്ധി ഉറപ്പിക്കാനായി ഏതെങ്കിലും രൂപത്തില്‍ താന്‍ വന്നെത്തുമെന്ന് താല്പര്യം.

സത്യത്തോടടുക്കാന്‍ അതെത്രകണ്ട് സഹായിക്കുന്നു എന്നുമാത്രമാണ് ഒരു കര്‍മത്തെ ധര്‍മമാക്കി മാറ്റുന്നത്. ധര്‍മത്തിന്റെ അഥവാ ബ്രഹ്മത്തിന്റെ പൂര്‍ണ്ണ സാക്ഷാത്കാരത്തില്‍ കര്‍മം മുഴുവന്‍ മറഞ്ഞുപോകുമെന്നും ഓര്‍ക്കേണ്ടതാണ്.

ധര്‍മ ഏവ മഹാധനം
ധര്‍മമാണ്‌ ഏറ്റവും വലിയ സമ്പത്ത്. എന്തിനാണൊരാള്‍ സമ്പത്ത് സഞ്ചയിക്കുന്നത്? സുഖം കണ്ടെത്താന്‍. ബ്രഹ്മം ഒന്നുമാത്രമാണ് സുഖസ്വരൂപം. ഭൗതിക സമ്പത്തുകൊണ്ടനുഭവിക്കുന്ന ക്ഷണികസുഖങ്ങള്‍പോലും ബ്രഹ്മാനന്ദത്തിന്റെ ലേശങ്ങള്‍ മാത്രമാണ്. അപ്പോള്‍ ബ്രഹ്മലാഭമാണ് ഏറ്റവും വലിയ സമ്പത്തെന്നു പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ. അതിനു സഹായിക്കുന്ന ധര്‍മരൂപമായ കര്‍മവും വലിയ സമ്പത്താണ്. അര്‍ത്ഥകാമങ്ങള്‍ ധര്‍മരൂപമായ കര്‍മത്തിനും ധര്‍മം മോക്ഷത്തിനും വഴിതെളിക്കണം. അപ്പോള്‍ മാത്രമേ അര്‍ത്ഥകാമങ്ങള്‍ക്ക് പുരുഷാര്‍ത്ഥസിദ്ധിയുള്ളൂ. മഹാഭാരതത്തിലെ മാഹാത്മ്യകഥനത്തില്‍ സൂതന്‍ പറയുന്നത് നോക്കുക:

ഊര്‍ദ്ധ്വബാഹുര്‍വിരൗമേഷ
ന ച കശ്ചിച്ഛൃണോതിമേ
ധര്‍മാദര്‍ത്ഥശ്ചകാമശ്ച
സ കിമര്‍ഥം ന സേവ്യതേ.

‘കൈപൊക്കി ഞാനിതാ വിളിച്ചുപറയുന്നു. പക്ഷെ ആരും ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല. ധര്‍മത്തിലൂടെ മാത്രമേ അര്‍ത്ഥകാമങ്ങള്‍ സഫലമാവൂ. പിന്നെന്തുകൊണ്ട് ആ ധര്‍മം അനുസരിക്കപ്പെടുന്നില്ല‘. ഭാഗവതം ആദ്യംതന്നെ പ്രഖ്യാപിക്കുന്നതിങ്ങനെയാണ്. അര്‍ത്ഥകാമങ്ങളെ ധര്‍മപരമാക്കാനും ധര്‍മ്മത്തെ മോക്ഷലക്ഷ്യത്തിലെത്തിക്കാനും ഒരൊറ്റ വഴിയേയുള്ളൂ. നിലയ്ക്കാത്ത തത്ത്വജിജ്ഞാസ. എന്താണ് തത്ത്വം? അദ്വൈതാഖണ്ഡബോധമാണ് തത്ത്വം.

ധര്‍മസ്സര്‍വ്വത്ര വിജയീ
ഇതൊരു പ്രപഞ്ച പ്രവര്‍ത്തന നിയമമാണ്. അലംഘനീയമായ നിയമം. ധര്‍മബുദ്ധിയോടെ ആര് സത്യത്തെ സമീപിക്കുന്നുവോ അവന്‍ ഭqതികമായും അദ്ധ്യാത്മികമായും വിജയിക്കും. അധര്‍മത്തിലൂടെ ആര് അസത്യത്തെ സമീപിക്കുന്നുവോ അവന്‍ എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ട് പരാജയമടയും. മനുഷ്യചരിത്രം പുരാതനകാലം മുതന്‍ ഇന്നുവരെ തെളിയിച്ചിട്ടുള്ള നിയമമാണിത്. മഹാഭാരതത്തില്‍ വ്യാസപ്രഖ്യാപിതങ്ങളായ രണ്ടു മുദ്രാവാക്യങ്ങളുണ്ട്. “ധര്‍മോ രക്ഷതി രക്ഷിതഃ - ധര്‍മം രക്ഷിക്കപ്പെട്ടാല്‍ അത് തിരിച്ചും രക്ഷിക്കും; ‘യതോധര്‍മസ്തതോജയഃ – എവിടെ ധര്‍മമുണ്ടോ അവിടെ ജയമുണ്ടാകും”. ജീവിതത്തിന്റെ അന്തിമവിജയം സത്യാനുഭവം കൊണ്ടുള്ള ധന്യതയാണെന്നോര്‍ക്കണം. അത് ധര്‍മം കൊണ്ടുമാത്രമേ സാദ്ധ്യമാവൂ.

ഭവതു ശ്രേയസേ നൃണാം
‘ശ്രേയസ്സ്’ എന്ന പദത്തിന്റെ നിഷ്കൃഷ്ടമായ അര്‍ഥം ബ്രഹ്മപ്രാപ്തി അഥവാ മോക്ഷം എന്നാണ്. ധര്‍മം മോക്ഷാനുഭവത്തിലെത്തുന്നതാണെന്ന് ഗുരുദേവന്‍ ഈ വരിയില്‍ വ്യക്തമായിത്തന്നെ പ്രഖ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു. സത്യബോധം വളര്‍ത്താത്ത കര്‍മമൊന്നും ധര്‍മമല്ല. അവ ജീവിതത്തെ ആയാസപ്പെടുത്താന്‍ മാത്രമേ ഉപകരിക്കുകയുള്ളൂ. “ധര്‍മസ്യ തത്ത്വം നിഹിതം ഗുഹായാം – ധര്‍മ രഹസ്യം ഹൃദയഗുഹയില്‍ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നു” എന്ന് വ്യാസന്‍ മഹാഭാരതത്തില്‍ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് ഇക്കാര്യം സൂചിപ്പിക്കാനാണ്. ഹൃദയ ഗുഹയില്‍ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നത് ആത്മാവാണ്. അതിനെ മറമാറ്റി തെളിക്കുന്നതെന്തോ അതാണ്‌ ധര്‍മം. ഇതാണ് ധര്‍മരഹസ്യം.

ഇങ്ങനെ ഒരു കൊച്ചു പദ്യത്തില്‍ ധര്‍മ രഹസ്യം മുഴുവന്‍ ഉള്ളടക്കി ഒരു ദിവ്യമന്ത്രം പോലെ നമുക്ക് അനുഗ്രഹിച്ഛരുളിയ അനുകമ്പാനിധിയായ ഗുരുദേവനെ പാദപാതം പ്രണമിക്കാം.

ഓം ശാന്തിഃ ശാന്തിഃ ശാന്തിഃ

Continue Reading

വിഷ്ണ്വഷ്‍ടകം – ശ്രീ നാരായണഗുരു

വിഷ്ണും വിശാലാരുണപദ്‍മനേത്രം
വിഭാന്തമീശാംബുജയോനിപൂജിതം
സനാതനം സന്മതിശോധിതം പരം
പുമാംസമാദ്യം സതതം പ്രപദ്യേ.

കല്യാണദം കാമഫലപ്രദായകം
കാരുണ്യരരൂപം കലികല്‍മഷഘ്നം.
കലാനിധിം കാമതനൂജമാദ്യം
നമാമി ലക്ഷ്മീശമഹം മഹാന്തം.

പീതാംബരം ഭൃങ്ഗനിഭം പിതാമഹ-
പ്രമുഖ്യവന്ദ്യം ജഗദാദിദേവം
കിരീടകേയൂരമുഖൈഃ പ്രശോഭിതം
ശ്രീകേശവം സന്തതമാനതോ‍സ്മി.

ഭുജങ്ഗതല്പം ഭുവനൈകനാഥം
പുനഃ പുനഃ സ്വീകൃതകായമാദ്യം
പുരന്ദരാദ്യൈരപി വന്ദിതം സദാ
മുകുന്ദമത്യന്തമനോഹരം ഭജേ.

ക്ഷീരാംബുരാശേരഭിതഃ സ്ഫുരന്തം
ശയാനമാദ്യന്തവിഹീനമവ്യയം
സത്‍സേവിതം സാരസനാഭമുച്ചൈര്‍-
വിഘോഷിതം കേശിനിഷുദനം ഭജേ.

ഭക്താര്‍ത്തിഹന്താരമഹര്‍ന്നിശന്തം
മുനീന്ദ്രപുഷ്പാഞ്ജലിപാദപങ്കജം
ഭവഘ്‍നമാധാരമഹാശ്രയം പരം
പരാപരം പങ്കജലോചനം ഭജേ.

നാരയണം ദാനവകാനനാനലം
നതപ്രിയം നാമവിഹീനമവ്യയം
ഹര്‍ത്തും ഭുവോ ഭാരമനന്തവിഗ്രഹം
സ്വസ്വീകൃതക്ഷ്മാവരമീഡിതോസ്‍മി

നമോസ്‍തു തേ നാഥ! വരപ്രദായിന്‍!
നമോസ്‍തു തേ കേശവ! കിങ്കരോസ്മി
നമോസ്‍തു തേ നാരദപുജിതാങ്ഘ്രേ
നമോ നമസ്ത്വച്ചരണം പ്രപദ്യേ.

ഫലശ്രുതി:
വിഷണ്വഷ്ടകമിദം പുണ്യം യഃ പഠേദ്‍ഭക്തിതോ നരഃ
സര്‍വപാപവിനിര്‍മുക്തോ, വിഷ്‍ണുലോകം സ ഗച്ഛതി

Continue Reading